“Schmerzhaft” op z´n Oostenrijks gezegd… Op het puntje van mijn stoel schrijf ik jullie heel voorzichtig mijn blog. Dinsdag 23 Januari, zou het mijn “vrije” dag zijn;Ik zou een paar uurtjes lekker voor mijzelf hebben. Mijn dag, heerlijk even weg van de dagelijkse dingen. Ik zou eenn paar uurtjes gaan skien, daarna wat buiten de deur werken, vervolgens pianoles, en aan het eind van de middag weer thuis mijn dingen weer oppakken. Heerlijk dat Arjo nog thuis is, en dus voor de kinderen er is. Maar wat pijnlijk om buiten eigen toedoen uitgeschakeld te worden. Ik moet stoppen met hetgene wat ik op dit moment het liefste doe….skien.
Ondanks dat heb ik enorm genoten op de piste van Goldeck.

Goldeck

Nog geen 15 minuten rijden bij ons vandaan stap ik ´s morgens uit de auto, en sta ik onderaan de gondel van Goldeck. Eenmaal in de gondel kijk ik uit over een betoverend landschap gehuld in nevels en bergen met zicht op Spittal ad Drau. De Millstättersee ligt er als een koninklijk meer te pronken, een eindje verderop achter een wat lagere berg. Het genieten is begonnen. Eenmaal bovenop de piste voel ik met al mijn vezels dat ik het adembenemde uitzicht helemaal in me op wil nemen, zo mooi…zo vrij…Betoverend is het vergezicht, kraakhelder de blauwe lucht, met strakafgetekende witte bergtoppen. Eindeloos kan ik van me uitkijken, en ik ben echt even uitgetild uit het dagelijkse leven, even helemaal weg…Als ik op de Gipfel ben laat de wind zich van alle kanten zien en voelen, het is sprakeloos genieten, al hangend in de wind. Foto´s kan ik bijna niet maken, zó koud is het, en zó hard waaid het. De lift werd dan ook een poosje stil gezet, maar dat hoorde ik later pas, toen ik weer beneden was. Samen met degene die me deze dag de kneepjes van het skien nog even bij wil brengen, genieten we eerst bij een hut van koffie met apfelstrudel. Heerlijk buiten in de zon…dit neemt niemand me meer af.#tijdvoorjezelf# Na een paar uur heerlijk geskied te hebben, begin ik aan mijn laatste ronde. Met de wetenschap de piste lekker voor mezelf te hebben ga ik naar beneden, maar wordt kort daarna met een noodgang vol van achteren aangereden. 

Grote witte sneeuwwolken hullen mij buiten het zicht van anderen

Als de sneeuw weer ligt, en ik erbij, komt een oudere man geschrokken naar me toe of het wel gaat. Zelf was ie ook gevallen. Hij ging te snel, en had mij niet gezien. Ja, dat risico loop je, maar ik zat er mee. Ik voelde mijn bekken, en dacht; O, nee… Eenmaal overeind zei ik vriendelijk dat het wel weer ging, en ik begon aan mijn volgende stuk. Ik moest eerst helemaal naar beneden skieen, om vervolgens een lift naar boven te nemen en het laatste stuk per ski af te leggen. Dat viel niet mee. Ik ben geen pieper, maar mijn kiezen stonden stijf op elkaar….Eenmaal beneden werd ik toch maar even in het ziekenhuis afgeleverd voor een foto en controle. Ik had nergens pijn, alleen mijn stuitje. Dat klopte ook wel, conclusie: gebroken….

Vandaar op het puntje van mijn stoel…

Vandaar dat ik nu na 2 dagen op het puntje van mijn stoel mijn blog alvast een beetje schrijf. Het eerste gedeelte had ik de eerste nacht na mijn val al gedaan. Van slapen kwam natuurlijk niet veel, en dan is de mobiele telefoon een uitkomst om even wat notities op te schrijven. Ik kan heel kort even overeind, maar nooit geweten dat het zo´n impact heeft op mijn hele gezondheid. De pijn en de klap werken blijkbaar door. En toch gaat het bewegen beter, alhoewel ik wel pijnstillers neem. Maar hoop toch binnekort weer op de been te zijn. De pijn zal wel wat langer aanhouden, maar dat ben ik op zich wel gewend met bekkenklachten. Tja, zo zie je maar, dat je zo wat kunt hebben. Normaal zijn de heren in de familie het haasje, nu ben ik het. 

Ankogel

Dat neemt niet weg dat het leven doorgaat, en Arjo zijn beloofde uitje met Jesse heeft. Saampjes gaan ze uit school een middag skien op de Ankogel. Ook hier laten ze plaatjes zien van strakblauwe lucht, grote rustige pistes, en vergezichten. Een beetje jaloers lig ik toch wel op de bank…..maar het is ze van harte gegund. Het is heerlijk en belangrijk om dit in te plannen, en zo afwisselend wat met de kids als papa zijnde te ondernemen. 

Voorjaarsvakantie

Ondanks vallen en weer opstaan, is het de moeite waard om hier de pistes eens te ontdekken. Heb je ook zin om er toch nog even uit te zijn? Vraag ons naar de Last-Minute aanbieding, al vanaf 2 personen kun je een week heerlijk genieten van een knus en gezellig appartement. Bij aankomst brand de kachel, en zijn de bedden heerlijk voor je opgemaakt. Wat wil je nog meer? Vraag er ons naar, mail, bel, chat, het kan allemaal. 

Ik hou het kort voor deze keer, dus tot de volgende keer !