Eigenlijk moet je nodig naar bed. Eigenlijk alweer veel te laat, Eigenlijk.., bestaat niet,maar ja, zeg dat maar eens. Later,en veel later dan gepland kruip ik nog even achter m´n pc. De gedachte dat de kinderen ons morgen overdag ook weer nodig hebben, en dat het vaak niet handig is om te schrijven met iedereen om je heen, doet me besluiten het nu toch nog maar even te doen. De momenten en avonden dat het stil is in huis, en iedereen slaapt, die zijn eigenlijk voorbij, of heel zeldzaam nog te vinden. Maar nu heb ik zo´n moment, heel even maar…even de revue van alle dag aan je voorbij laten gaan. De alledaagse dingen van één week. Het verschil met anderen die het niet zo goed hebben. Het bericht van Anne Faber, een familie die achterbleef in diepe rouw met een intens groot verdriet. Zijn we ons bewust van de kostbare dingen die we bezitten? Dan bedoel ik niet de materiele dingen,nee, juist die kleine dingen. Een kus van je kind, een knuffel van je man of vrouw, de zorgende hand van een vader of moeder, een goede vriendschap of buur, noem maar op…..

Iets meer dan 6 jaar geleden…

Stapte mijn vriendin net als vorige week het erf op. Als ik vorige week de laatste hand aan mijn blog leg, komt ze binnen, net als toen, alsof ze om de hoek woont. Maar dat is natuurlijk niet zo. Wat een heerlijk, en onwerkelijk moment. Zo lang elkaar niet gezien, en dan ineens staat ze binnen. Voor we het weten is iedereen voorzien van kadootjes, en kan de snoeptrommel met heerlijke Nederlandse lekkernijen gevuld worden. Ik ga jullie niet alles verklappen natuurlijk, maar wat was het fijn. Heerlijk het mama zijn op sommige momenten even geblokt. Rondje erf en huis en appartementen bekeken. Herinneringen opgehaald, oude foto´s tevoorschijn gehaald, zij was immers degene die hier getuige was van de allereerste weken hier op Sachserhof. Bij haar aten we pannenkoeken toen iedereen dacht dat we al onderweg waren naar Oostenrijk. Super leuk om dan nu het verschil te zien en te laten zien na 6 jaar hard werken. We hebben gewandeld, heerlijk bijgepraat, en van de herfst genoten, prachtige routes gereden tussen goudgekleurde bergen, soms met een omweg, maar wat geeft het? Tot de laatste minuut alles eruit gehaald wat erin zit, en op het nippertje het vliegtuig richting Nederland weer gehaald.Wat gaat een weekend dan snel voor bij. Maar het was in één woord; geweldig!

Noah uit de box?

Nou, daar zijn we van genezen. Een van de kids had Noah dapper en vol vlijd geleerd hoe hij uit de box moest klimmen. Als er iets op de proef gesteld wordt van alle gezinsleden in het huis, waaronder het meest van moeders? Dan was het ons geduld. De jongeman wist zich steeds te bevrijden, en zodoende werd de box opgeruimd. We hebben het een paar dagen uitgehouden, maar onze “nerven” lagen simpelweg bloot. Schriften en tafels met de handtekeningen van Noah, Juda die niet meer vrij kan spelen, want ja, zijn kleine broertje maakt alles weer kapot, met als gevolg dat meerdere keren de sirene luidkeels afging, grote broers en zussen die extra op moeten ruimen, hagelslag die over de vloer wordt uitgestrooid naast de boterham en ga zo maar door. Vandaar dat er weer een box staat, met een tuig, en de kleine man zit bij tijd en wijle toch weer in de box. En dat zorgt voor een heel stuk rust. Ja, zo blijf je bezig. En ieder kind en elke leeftijd vraagt op deze manier om flexibiliteit, creativiteit, uithoudings en aanpassingsvermogen. Voor mijn gevoel is het stof weer gedaald, en de rust weer een beetje weergekeerd. Iedereen is ervan overtuigd dat het toch wel heel erg fijn is dat er ooit een box is uitgevonden. En Noah? Ik denk dat het voor hem uiteindelijk ook veel beter is.

Leuke alledaagse momenten… De week was vol, eigenlijk met alleen maar leuke dingen. De voorbereidingen voor de herfst en winter voor onze winkel Herzlein zijn in volle gang. Arjo, door mijn vriendin genaamd Gepetto, zien we regelmatig in de werkplaats met hout en een hoop stofwolken van het schuren, hij ontvouwd zijn talenten, en maakt allerlei leuks voor in de winkel. Heb leveranciers gesproken, die voor unieke Herzlein zeep willen gaan. De verzekeringsadviseur die voorbij kwam, en het liefst in onze hut zijn intrek wil nemen. Wat was hij enthousiast, super! De kinderen hebben hun dingen, en ik heb ten overvloede mijn allerdaagse bezigheden; aanloop van buurtjes,praatje bij het hek, klanten, oudervereniging van school, contacten met ouders etc. En als je dan ook nog een positieve noot krijgt vanwege bepaalde voorstellen, dan is dat helemaal leuk. Vandaag weer postkaarten van Sachserhof en Herzlein besteld, ja, daar worden we altijd blij van. 

Achter de schermen gaat het werk voor de appartementen gewoon door..

Het neuzen tussen de foto´s van afgelopen maanden, de herfstfoto´s van afgelopen tijd, het is puur genieten. Steeds te zien in wat voor een prachtige veelzijdige omgeving we wonen. En dan foto´s te moeten kiezen voor een samenpassend geheel voor op onze kaart. Super leuk om te doen. Het vulde vandaag onze dag, maar het resultaat mag er zijn.Juist in rustiger periode kunnen we de puntjes weer op de i zetten wat betreft visitekaartjes, website en andere regelklusjes. Wist je dat je onze mooie kaarten gratis mag versturen als je bij ons op vakantie bent?

Regelmatig krijgen we mails van gasten,

om nog even herinneringen op te halen, of gewoon uit belangstelling, maar altijd met een warme terugblik op een fijne vakantie op Sachserhof.Leuk! Van de week kregen we een telefoontje uit Duitsland; die vrouw wilde graag met de kerst komen, maar dan zitten we helaas voor haar al vol. Maar haar enthousiasme, droeg ik als een lied de verdere dag in me mee. Ze verwoorde het geheim waar wij Sacherhof mee kunnen laten zijn zoals het is. Het voelt als een zonnestraal uit de Hemel, net of God heel even met je praat, en je een knipoog geeft. 

Ja, je merkt het al,wij genieten nog steeds van deze geweldige plek, Sachserhof, en zijn nog steeds enthousiast…

Morgen..;#tijdvoorelkaar#genietenvandeherfst#appeltaartbakken#