Onze vraag aan jou/jullie als lezer is; Wat zouden jullie leuk vinden waar we over schrijven. Misschien zijn er dingen die jullie graag zouden willen weten, en die voor ons misschien heel gewoon zijn, of waar we gewoon niet aan denken. Dit is onze vraag aan jullie. Ook een beetje na aanleiding van laatste mail, waarin ik vroeg wie graag post wil ontvangen en wie niet. In geen geval willen we iemand vervelen, of voor niets onze blog´s schrijven. 

Dit brengt mij op een volgende herinnering,

die mij juist gestimuleerd heeft door te gaan met schrijven. We hebben een tijd gehad dat we minder frequent schreven, maar van de zomer vertelde één van onze gasten, dat ze een moeder had ontmoet tijdens haar vakantie. En die was in een bepaalde situatie binnen haar gezin positief gestimuleerd. Ik was echt verrast, want het was waarschijnlijk al van een poos geleden, maar deze persoon was er blijkbaar nog steeds vol van. En misschien ben jij ook wel degene die dit nu leest, ik weet het niet. Ik hoop in ieder geval, dat ik vele moeders, mensen, maakt niet uit wie eigenlijk, op een bepaalde manier altijd positief weet te inspireren door gewoon eerlijk en soms wat open, te schrijven over de dingen die we hier in Oostenrijk beleven. Het brengt mij bij de eerste uitdaging binnen deze week.

Maandagmorgen om 8:00 uur op de Kindergarten…

Ik ben gevraagd om met andere moeders bij elkaar te komen om ervaringen wat betreft opvoeding uit te wisselen. Het was bijzonder voor mij om onder deze moeders te zijn, het brengt je weer een beetje dichter bij de mensen uit je dorp, en het raakte me hoe kwetsbaar sommige mensen zich opstellen. Wat zou mijn bijdrage kunnen zijn? Daar hoef ik niet lang over na te denken als ik de volgende vraag gesteld krijg. Wat maakt jou zo sterk voorkomend, en hoe doe je het allemaal eigenlijk? Ik kijk ze een beetje verrast aan, maar dan steek ik van wal…Ik vertel dat God mijn Vader is mijn enige grond. En als ik er doorheen zit, en aan het einde ben, geeft hij weer een nieuw begin zodat ik verder kan. Ik kan helaas niet alles opschrijven, maar dit is wat me drijft, te vertellen van het eindeloze geluk en de kracht die ik haal uit een bron die nooit stopt! Zo stond ik ook voor het dilemma om voorzitter te zijn van de oudervereniging hier voor de Volkschule. 

Kan ik dat wel?

Naast alles wat ik al doe……? Ik ben het afgelopen jaar tegen zoveel dingen aangelopen, dat soms de moed me in de schoenen zou zakken. Juist nu ik na een aantal jaar, steeds een laagje afpel van de cultuur en de mentaliteit hier in ons dorp, dan komen de verschillen juist naar boven met het nest waar ik uit kom. En toch, voel ik juist door zulke gebeurtenissen,soms harde en negatieve ervaringen dat mijn hart hier ligt en klopt voor Sachsenburg. Als er genoeg ouders zijn in de oudervereniging, dan hoop ik “Obfrau” te blijven, en me in te zetten voor onze schoolkinderen, en ze een beetje liefde en geluk te kunnen uitdelen. Ik ervaar juist door uitdagingen aan te gaan, dat ik sterker wordt en er juist voor anderen kan zijn. Hier in het dorp en door middel van schrijven.

Hoe kom ik tot dit besluit?

Van de week was ik echt een beetje down hoor! Dat geloof je misschien niet, maar ook ik heb er af en toe last van. Maar vanmorgen kwam er een vrouw uit onze gemeente, een “Schwester” zoals ze zich zelf noemt, gewoon even onverwacht een kop thee drinken. Ze voelde zich bezwaard, maar ik hoop dat ik dat gevoel bij haar weg heb kunnen nemen nadat we samen gedankt en gebeden hebben. Ons gesprek ging erom, ook als we dingen van God nodig hebben, we altijd eerst Hem moeten danken voor alles wat we al hebben. En we hebben natuurlijk nog veel meer besproken, en natuurlijk bleef mijn vele werk liggen. Maar wat heerlijk om zo Gods plan in mijn leven te zien, en door zo´n onverwacht gesprek weer nieuwe energie getankt te hebben, en verder kan. En eigenlijk denk ik nu, 

Waarom schrijf ik je dit eigenlijk!?

Omdat ik weet hoe belangrijk en waardevol het is, en ik er niet omheen kan jou te vertellen van de Levende bron die nooit stopt met het geven van liefde, energie, kracht en alles wat we in het leven nodig hebben. Ik deel je er graag van uit.

Marsch für Jesus !

Dit was vorige week, en daar wil ik kort op terug komen. Het was in één woord geweldig. Zoveel verschillende mensen,culturen en gewoonten, maar Jezus stond in het middelpunt. Wat heerlijk dat iedereen ook zichzelf kon zijn, zo werkt het bij Hem te ook? Je mag komen zoals je bent. In het bijzonder hebben me een groep mensen aangesproken, jong en oud, die in stilte hun getuigenis gaven. Ze hadden op de voorkant van een groot karton geschreven bijv; Burn-out, Depressief, Echtbreuk, verslaafd aan drugs, porno, etc. etc. en aan de achterkant wat Jezus voor hen had gedaan. Wat een kwetsbaarheid, en wat een onuitsprekelijk wonder dat er een God is die het verlorene en het verachte zoekt, en dat Jezus de zaligmaker/heler is. 

Genieten…

Ik geniet van hele kleine dingen, zoals een klein rondje door de tuin temidden van prachtige herfstkleuren en een kop koffie. Vallende bladeren, appels en de geit aan de ketting. En de kids die heerlijk nog even van de zon genieten. Dit weekend komt na 6 lange jaren een vriendin uit Nederland. Hoe zal dat zijn? Heerlijk om elkaar na zoveel jaar weer te zien, te knuffelen, en bij te kletsen.Zij was erbij toen ons leven hier begon… Probeer jij ook te genieten van de kleine dingen, in je soms zo overvolle drukke bestaan? Bedenk dat elke minuut die geweest is, nooit meer terug komt, en m niet meer over kunt doen.

Laat je ons weten wat je leuk vind wat we schrijven?

Stuur een mail naar ; info@sachserhof.com